Het schrijvertje

Het zomert in oktober;
de lage zon trekt me het oude land weer in
waar achter verre en nabije ruis een oeroude stilte klinkt
Een boerensloot, een berm en een weg
en aan de overzijde
de grootsheid van het land met al wat leeft en zindert in de velden.
Geluid van trein, tractor, vliegtuig,
vogelzang en krekels:
Hier en nu en eeuwigheid.
Mijn ziel haalt adem
als ik tussen oud en nieuw
ga zitten aan de kant.
Bijna stilstaand watertje met modderbodem
Eenzaam schrijvertje aan het oppervlak.
Het schrijft een lied
dat heet:  “Ik ben van betekenis”