‘Ken je mij’ kende ik eerst als gedicht van Huub Oosterhuis. Ik had het in een tijdschrift gelezen, uitgeknipt en ergens opgeplakt om te bewaren. Woorden, die me zo raakten, dat ik ze zelf geschreven had willen hebben als ik daar de dichters-kwaliteiten voor had gehad. Niet lang daarna hoorde ik het onbeschrijfelijk mooi gezongen worden, door Trijntje Oosterhuis. Met de muziek, gecomponeerd door Stijn van der Loo, komen de woorden voor mij echt tot leven. Het is een heel belangrijk liedje voor me geworden, dat sindsdien met me meereist. Ik ben het ook zelf gaan zingen. Dan gaat het echt over mij.

Ken je mij

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ogen die door de zon heen kijken
Zoekend naar de plek waar ik woon
Ben jij beeldspraak voor iemand
die aardig is, of onmetelijk ver,
die niet staat en niet valt
en niet voelt als ik,
niet koud en hooghartig

Hier is de plek waar ik woon
Een stoel op het water,
Een raam waarlangs het opklarend weer
Of het vallende duister voorbij vaart
Heb je geroepen? Hier ben ik

Ik zou een woord willen spreken
Dat waar en van mij is
Dat draagt wie ik ben,
dat het houdt,
Ik zou een woord willen spreken
Dat rechtop staat als mens die mij aankijkt en zegt
Ik ben jouw zuiverste zelf,
Vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben

Ben jij de enige voor wiens ogen
Niets is verborgen van mijn naaktheid
Kan jij het hebben,
Als niemand anders,
Dat ik geen licht geef, niet warm ben,
Dat ik niet mooi ben, niet veel
Dat geen bron ontspringt
in mijn diepte
Dat ik alleen dit gezicht heb,
geen ander.
Ben ik door jou, zonder schaamte,
gezien, genomen,
door niemand minder?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Voor mij is dit een ‘liedje van verlangen’. Mijn oer-verlangen om mijn echte zelf te kennen en om gezien en gekend te worden zoals ik diep van binnen ben. De naakte, ongepolijste ik. Zo wil ik eigenlijk gekend en bemind worden…maar hoe kwetsbaar ben ik dan! Wie ben ik dan eigenlijk? Ben ik wel genoeg? Word ik niet afgewezen? Durf ik mij toe te vertrouwen?

Dit liedje stelt vragen en geeft geen antwoorden. Het is doordrongen van diep-menselijke twijfel en onzekerheid. Verlangen dat pijn kan doen. En toch ook….er is een ‘Jij’. Ben ik het zelf, mijn ‘Zuiverste zelf’, een geliefde, De Geliefde?

Luister hier zelf naar ‘Ken je mij’.