Gisteren mocht ik voor de derde keer een workshop Stembevrijding geven op de jaarlijkse landelijke dag voor mensen die zijn opgegroeid met een ouder met psychische, psychiatrische of verslavingsproblemen. Anders dan je op grond van de omschrijving misschien zou verwachten, is zo’n workshop geven daar geen ‘zware klus’. In mijn beleving was het gisteren, net als de jaren daarvoor, een waardevolle ontmoeting met veel intense, lichte en vreugdevolle momenten.

Als het spannend wordt, vlak voor zo’n workshop, dan komen er bij mij weleens van die gedachten: pff….waarom wil ik dit? Als we eenmaal gaande zijn weet ik weer precies waarom ik hier wil zijn en dit wil doen. Dat heeft te maken met wat ik elders heb beschreven over Stembevrijding, op mijn website:

“Er is niets anders nodig dan jouw verlangen en bereidheid. Een verlangen naar een wijdere ruimte of naar oprecht contact. En de bereidheid om over een drempel te gaan, al is het maar een klein mini-stapje.”

Dit citaat ‘uit eigen werk’ is evenzeer gericht aan (potentiele) deelnemers aan een workshop of les, als aan mezelf. Er is een verlangen zowel bij mij als bij de mensen die komen. De bereidheid om te gaan vraagt altijd weer enige moed. Het ervaren van een wijdere ruimte en oprecht contact, al is het maar voor een moment, of zelfs alleen al het vermoeden dat een wijdere ruimte en oprecht contact voor jou mogelijk zijn, zijn goud waard.