In deze periode van het jaar komt bij mij als vanzelf de behoefte aan rust en stilte naar boven. Eigenlijk zoals het in de natuur ook gaat in de wintertijd. Het groeiproces komt tot rust, het leven van planten en dieren gaat een beetje ‘ondergronds’, de natuur bereidt zich in stilte voor op een nieuwe periode van uitbundigheid in de lente. Ik merk dat ook in mezelf op. Meer behoefte aan slaap bijvoorbeeld, en ook aan stilte. Wij zijn toch méér deel van de natuur, méér ‘dier’ dan we denken, misschien.

Mijn verlangen naar die staat van winterse inkeer staat op gespannen voet met wat ik doorgaans in de feestmaand december op het programma heb staan. Want in de praktijk is dit de maand van feesten, uitbundig eten en drinken, winkelen, uitjes, afspraken met familie.

Tijdens de ‘donkere dagen’ vóór de jaarwisseling gaan de kaarsen vaker en eerder aan. Het leven binnenshuis krijgt meer aandacht. Het voelt goed om elkaars warmte op te zoeken en samen te zitten rond een vuur, letterlijk of symbolisch. Maar hoeft daar veel feestgedruis bij? Zorgen en drukte om dingen aan de buitenkant, zoals wat we eten, aantrekken of cadeau geven aan elkaar? Ik verlies daarbij gemakkelijk het contact met wat ik graag wil: me naar binnen keren.

Met me naar binnen keren bedoel ik niet zwijgzaam en in afzondering zijn. Er wordt in bijna geen enkele andere maand zoveel samen gezongen als in december. Zelf doe ik dat ook graag. Of we nu bewust de geboorte van Jezus vieren of de terugkeer van het licht met de winter-zonnewende, of dat we misschien de oorsprong van de feestdagen alleen nog vaag herkennen in de sfeer rond onze kerstbomen en kerststalletjes, we komen in deze periode graag samen om te zingen.

Zingen vanuit gevoelens van saamhorigheid…we horen samen….en dat is nu meer voelbaar dan in andere periodes van het jaar. Zingen schept vertrouwen als het donker is, zoals je een klein kind in de nacht geruststelt door een liedje te zingen. En we zingen om te vieren! De komst van het nieuwe licht, hoe je dat ook opvat, roept op tot spontane uitingen van vreugde…in blije klanken.

Dit soort muziek komt van binnenuit. Echte muziek wordt geboren vanuit stilte. Stilte is niet zomaar de afwezigheid van geluid, het is de geboorteplaats ervan. Componisten oefenen zich vooral in de kunst van het luisteren. Een oprecht lied, gezongen door ieder van ons, kunnen we pas zingen als we eerst luisteren, naar binnen luisteren. Dat is heel subtiel en intiem. Hoe kunnen we luisteren als er vooral geruis en drukte is en geen ruimte om van binnen stil te worden?

Ik zoek in deze periode ruimte in mijn eigen stille middelpunt, om van daaruit samen te zijn, te praten, feest te vieren, te zingen…..En me voor te bereiden op de komst van het nieuwe licht, het nieuwe jaar, de nieuwe groei.

Ik wens je hele warme, saamhorige feestdagen toe!