De zomervakantie is ook in onze regio aangebroken. Er daalt hoorbaar en voelbaar een soort rust neer in de wijk. Heerlijk vind ik dat. Ook bij ons thuis valt het ritme en de drukte van het schoolleven even weg. Dan is het alsof ik in een vrijere ruimte kom, waarin mijn ademhaling even mag vertragen.

Vakantie is traditioneel een tijd om uit te rusten, vrij te zijn van verplichtingen, ruimte te hebben om andere dingen en de dingen anders te doen, te genieten van alle moois, me op te laden voor en voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Een belangrijke periode dus, als ik het zo beschrijf! Zo belangrijk, dat er hoge verwachtingen aan vakantie kleven. Ten eerste: het moét. Al moeten we er een heel jaar lang voor ploeteren. Het moet bovendien leuk, gezellig en liefst ook zorgeloos zijn. Eisen, die weer voor de inmiddels veel beschreven vakantie-stress kunnen zorgen. En wat als we niet op vakantie willen of kunnen?

In ieder persoonlijk leven zijn er kleinere of grotere problemen en zorgen. Zo ook in het mijne. Los van het persoonlijke word ik dagelijks geconfronteerd met zorgwekkend, beschamend en verdrietig nieuws via de media. Al die dingen: mijn eigen teleurstellingen of gedoe, de zorgen van mensen om mij heen én de wereldproblemen gaan óók met mij mee op vakantie. Of kan ik dat allemaal voor de duur van de vakantie parkeren, tegelijk met de auto op P3 bij Schiphol?

Ik pleit voor een alternatief voor het concept van zorgeloos genieten: in de vrijere ruimte die ik ervaar in de vakantie, in die tragere ademhaling, een rustplaats in mijzelf vinden waar de kleine en grote zorgen kunnen verblijven. Intens genieten, zonder weg te hoeven kijken van wat lastig is.

Deze manier van leven hoeft niet voorbehouden te zijn aan de vakantieperiode. Kunnen we naar school, aan het werk, ons dagelijks bestaan leiden in die zelfde rust en ruimte, speelsheid, plezier en verwondering als in de vakantie? Met tijd en plaats voor alle dingen van het leven: de heerlijke en de moeilijke….

Heb het goed deze zomer!