Voor mij is Pinksteren het mooiste christelijke feest. Wanneer ik de kerkelijke betekenis van dit feest loslaat, of verbreed, of nóg liever gezegd toespits op de essentie, dan is Pinksteren het feest van Vrijheid. Van het waaien van de Geest, van in vuur en vlam staan, van geestdrift en enthousiasme. Het woord ‘enthousiasme’ komt van een Grieks woord dat ‘god in zich hebben‘ betekent, of ‘in god zijn‘. Dit valt niet makkelijk te rijmen met dogma, leerstellingen, regels en afspraken over hoe het zit en hoe het hoort.
Lees verder

Van de week overnachtte ik met mijn dochter in het Brabantse Oisterwijk, een dierbare bestemming waar ik regelmatig kom. Ooit kwamen we hier met ons jonge gezin voor het eerst op vakantie, op een plek tussen het Bourgondische flaneer-dorp en de indrukwekkende natuurgebieden eromheen. Een omgeving om uren in stilte te dwalen. Wakker te worden met de vogels en de geur van bos. De dagen naar de wens van het moment in te vullen met rustgevende wandelingen of de gezelligheid van lonkende terrasjes. Ons verblijf was een huisje op de grens van de bossen met hun mysterieuze vennen, en de uitgestrekte heide. Daaromheen weer de Brabantse weilanden met de boerderijen en het vee.
Lees verder

“Weet, dat het licht er is. Weet, het licht dat blijft. Weet, ook als alles duister is, het licht is er.” Zo schrijft pastor Nico Essen in het parochieblad vlak voor Pasen. Hij beschrijft de essentie van zijn werk als pastor, ‘herder’ van de gemeenschap, als ‘weten van Licht‘. Prachtig vind ik die omschrijving.
Lees verder

Schaamte is de normaalste zaak van de wereld. Vermoedelijk kent iedereen het. Er bestaat wellicht zoiets als ‘gezonde schaamte’, die ervoor zorgt dat mensen samen kunnen functioneren in een gemeenschap. Maar er is schaamte op een dieper zijns-niveau. Dan betekent schaamte eigenlijk: ‘het zou beter zijn dat ik anders was’. Dát is pijnlijk! Het valt niet mee om te onderkennen dat ik soms dit soort gevoelens heb. Daar schaam ik me voor. Ik schaam me dus voor mijn eigen schaamte.
Lees verder

Ik heb een opschrijfboekje, dat me heel dierbaar is. Hierboven een foto ervan. Het boekje had oorspronkelijk een blanco kaft, waarop ik een collage heb gemaakt van plaatjes die ik mooi vind, uit allerlei tijdschriften.
Lees verder

Ik weet niet waar en wanneer ik dit zinnetje heb opgepikt. Ongetwijfeld heb ik het pas ergens gelezen, gezongen of gehoord, en is het blijven rondzoemen in mijn hoofd.
Lees verder

Ik wil later, als ik groot ben, graag een wijze oude vrouw zijn. Wat is wijsheid? Ik vraag het me vaak af als ik voor een lastige situatie sta. Waar ga ik te rade om wijsheid?

Lees verder

Nu het kerstfeest nadert duiken overal engelen op. Afgebeelde, maar ook levensechte. Heerlijk dat er nu zichtbaar veel mensen zijn die graag iets doen voor een ander. Er zijn van die mensen die eindeloos van zichzelf uitdelen. We ervaren hen als ‘engelen’. Bij sommigen lijkt dat geven moeiteloos en vanzelfsprekend te gaan. Er is een onuitputtelijke overvloed van waaruit ze putten.
Lees verder

In deze periode van het jaar komt bij mij als vanzelf de behoefte aan rust en stilte naar boven. Eigenlijk zoals het in de natuur ook gaat in de wintertijd. Het groeiproces komt tot rust, het leven van planten en dieren gaat een beetje ‘ondergronds’, de natuur bereidt zich in stilte voor op een nieuwe periode van uitbundigheid in de lente. Ik merk dat ook in mezelf op. Meer behoefte aan slaap bijvoorbeeld, en ook aan stilte. Wij zijn toch méér deel van de natuur, méér ‘dier’ dan we denken, misschien.
Lees verder

Vanochtend kreeg ik in mijn mailbox een ‘Dagopening‘ van centrum Venwoude. Dat is een weergave van een kort, onderzoekend gesprek naar aanleiding van een onderwerp dat iemand inbrengt uit diens leven. Meerdere keren per week ontvang ik deze teksten per mail. Het lezen ervan kost me nog geen minuut en landt bij mij vaak op een plek van herkenning en geraaktheid. Deze keer zeker, want het onderwerp was ‘aanwezigheid’.
Lees verder