Vanochtend kreeg ik in mijn mailbox een ‘Dagopening‘ van centrum Venwoude. Dat is een weergave van een kort, onderzoekend gesprek naar aanleiding van een onderwerp dat iemand inbrengt uit diens leven. Meerdere keren per week ontvang ik deze teksten per mail. Het lezen ervan kost me nog geen minuut en landt bij mij vaak op een plek van herkenning en geraaktheid. Deze keer zeker, want het onderwerp was ‘aanwezigheid’.

Aanwezigheid. Een belangrijk thema voor mij persoonlijk, omdat ik de neiging ken er niet helemaal te zijn. Bijvoorbeeld als het spannend of moeilijk wordt in mijn leven. Dan ben ik er fysiek wel, maar innerlijk kan ik gevlucht zijn. Anderen ervaren mij dan als ‘afwezig’. Ik verlang ernaar mijn lichaam helemaal te bewonen en vol in het leven te staan, maar ben daar tegelijkertijd ook bang voor. Want dat betekent: alles ontvangen, naast plezier ook pijn en ongemak.

‘Erbij’ blijven of innerlijk wegvluchten als het ongemakkelijk wordt. Dat verschil heb ik heel precies leren ervaren tijdens mijn vorming tot Stembevrijder. In het zingen is het van moment tot moment voelbaar (voor mij) en hoorbaar (voor anderen) of en hoe ik daarin aanwezig ben. Die ik, die er wél of niet lijkt te zijn, noem ik mijn ziel of essentie of mijn diepste zelf. Dát deel van mij, dat er, paradoxaal genoeg, altijd is.

Zingend beweeg ik mij tussen aspecten van mijn persoonlijkheid in. Ik doe mijn best, sloof me uit, probeer beperkingen te maskeren, verstop me achter techniekjes. En af en toe kom ik in ‘volle glorie’ tevoorschijn. Of dat nu onbevangen of schoorvoetend is. In elk geval voelend en levend.

Heen en weer geslingerd worden tussen de ups en downs van het leven kan ik mij een speelbal voelen. Daarin aanwezig blijven kan ik alleen vanuit een plek in mij die er altijd is, mijn ziel. “…0mdat er dan iemand aanwezig is die het draagt”, staat er in de Dagopening. Me daar iedere keer weer mee verbinden is de kunst.

Met mijn hele hebben en houwen aanwezig zijn….daar kan ik zingend stapjes in zetten. Soms is er een groots en dynamisch lied voor nodig, soms maar één enkele toon. Dat valt alleen tijdens het zingen te ervaren. Dat is mijn verlangen: om aanwezig te zijn, met alles wat er op dat moment is. Gedragen door een altijd aanwezige Aanwezigheid in mijzelf. Opdat deze unieke uitdrukking van leven die ik ben helemaal het daglicht mag zien!