Een diep ontroerend liedje van zanger/songwriter Miten, over het uiteindelijke. Met zoveel eenvoud en tederheid gezongen. De vergankelijkheid van het leven wordt hier geplaatst in een ‘heilige ruimte’. We komen en gaan, worden geboren uit, gedragen door en mogen uiteindelijk rusten in moeder Aarde. Wat mij aanspreekt is de nederigheid en tegelijk de grootsheid die uit de tekst spreekt. Groots en onvergankelijk is de liefde die we geleefd hebben….

Spirit of the river, I can hear you
I feel as if I’m deep inside your song
I see you lauhging, intoxicated, dancing.
Will you carry me with you when I’m gone

Spirit of the forest, I can hear you
I traveller far to be among your kind
And you teach me how to live among your people
I’m so far from the world I left behind

Ashes to Ashes,
Sermons in stone
Oh how time passes
We’re here and then we’re gone
And all that remains
When we’re free of our chains
is the love we shared

Mother earth, what can I give back to you?
As you carry me, carry me to my rest
I bow to the turning of your seasons
As I lay my head upon your breast

Ashes to ashes,
Sermons in stone  etc…..
You’re a free spirit now

Hierbij een link naar een live uitvoering van dit liedje, in de Dominicuskerk te Amsterdam, samen met mantra-zangeres Deva Premal en fluitist Manose.