Voor mij is Pinksteren het mooiste christelijke feest. Wanneer ik de kerkelijke betekenis van dit feest loslaat, of verbreed, of nóg liever gezegd toespits op de essentie, dan is Pinksteren het feest van Vrijheid. Van het waaien van de Geest, van in vuur en vlam staan, van geestdrift en enthousiasme. Het woord ‘enthousiasme’ komt van een Grieks woord dat ‘god in zich hebben‘ betekent, of ‘in god zijn‘. Dit valt niet makkelijk te rijmen met dogma, leerstellingen, regels en afspraken over hoe het zit en hoe het hoort.

Vrijheid. Want God laat zich niet vangen of vastleggen in definities. Wij hebben de behoefte de dingen te begrenzen en in te kaderen, maar de ‘heilige’ Geest waait. Zij is wild en niet te temmen. ‘God in mij’ zet mij in vuur en vlam, brandt mijn hart open, neemt de grens tussen mij en andere mensen weg, maakt me weer onbevangen als een kind. Zij is wind, adem, levenskracht, creativiteit, overgave!

Jaren geleden zong ik in een koor ‘Kom Schepper Geest’, met muziek van Tony Barr in een arrangement van Tom Löwenthal, op tekst van Sieds Prins (vrij naar een oud lied van de Lakoto Indianen). Uit het refrein herinner ik me dit stukje, dat me altijd kippenvel bezorgt:

” Met wind in de haren en zon in de rug ligt het land voor ons open.
Met jou op mijn pad, met jou aan mijn zij,
geen kwaad zal ons duchten,
want jij bent nabij….”

Graag roep ik die Geest aan, en niet alleen op deze twee dagen in het jaar!