Ik heb een opschrijfboekje, dat me heel dierbaar is. Hierboven een foto ervan. Het boekje had oorspronkelijk een blanco kaft, waarop ik een collage heb gemaakt van plaatjes die ik mooi vind, uit allerlei tijdschriften.

Toen ik begon aan de opleiding tot Stembevrijder, moest ik voor dat doel een schriftje aanschaffen. Net als een tiener die voor het eerst naar de middelbare school gaat verheugde ik me ook over kleine details van het leerling zijn: het ‘juiste’ schrift, de lekkerste pen. We hadden drie identieke lege notitieboekjes in huis, waarvan ik er twee vulde met mijn aantekeningen. Toen de opleiding na twee jaar klaar was, begon ik aan mijn derde boekje. Want leerling ben ik nog steeds. En het boekje bewijst zich als trouw maatje op mijn leerweg.

Mijn boekje staat vol met ervaringen, plannen, ideeën, citaten uit boeken, ontdekkingen, uitprobeersels, samenvattingen, tekeningetjes, flyers, schema’s, knipsels, verhalen. De samenhang, die voor andere mensen onnavolgbaar zal zijn, is voor mij duidelijk. Ik lees er dan ook regelmatig stukjes uit terug en vind daarin voor mezelf ankers ter inspiratie en richting.

Vandaag bladerde ik mijn boekje weer eens door. Ik las een stukje waarin ik een worsteling van dat moment beschreef. En ook hoe ik mezelf daar uit probeerde op te tillen, door mezelf te verwijzen naar de collage op de kaft van mijn boekje.

Als ik daarnaar kijk, ook nu weer, dan herinner ik me: vreugde, liefde, creativiteit, licht, speelsheid, kracht, adem, tederheid, geborgenheid, mystiek, overvloed, eeuwigheid, gevoeligheid, sensualiteit, verscheidenheid, glans, levenslust, beweging, kleur……

Ik herinner me….en dan weet ik weer wie/wat ik in wezen ben. En wat mijn bestemming is. Iets tastbaars als een opschrijfboekje helpt me daarbij.