“Er kan niets misgaan”….zo herinner ik me een zin van mijn leraar Stembevrijding Jan Kortie. Het thema waarover hij het had was: Vertrouwen. Ik schrijf het bewust met een hoofdletter. Het citaat van John Lennon bij bovenstaande foto vat de kern daarvan nog eens met andere woorden samen. Op het eerste gezicht zo’n populaire spirituele one-liner misschien, maar intussen van een diepe waarheid.

 “Vertrouwen is: je écht toevertrouwen aan de gedachte dat er voor ons gezorgd wordt”, schrijft Jan Kortie. Dat is nogal wat. Dat er voor ons gezorgd wordt…Dat alles uiteindelijk goed is. Niet ‘uiteindelijk’ in de betekenis van: aan het einde der tijden. Maar bedoeld als: ten diepste, wezenlijk, óók als alle schijn tegen is.

Zelfs als je in een volgepakt bootje op de Middellandse zee dobbert en je bootje zinkt? Zelfs als je te horen hebt gekregen dat je terminaal ziek bent? Zelfs als alles, alles tegen lijkt te zitten en je de wanhoop nabij bent? Wie gelooft dan dat “Everything will be okay in the end”!

Ik kom uit een geloofstraditie waar heel vaak klinkt: ‘en tóch’….dat ‘en toch’ heeft zich ergens in mijn binnenste genesteld. Talloze verhalen, van religieuze teksten tot levensverhalen van mensen door de eeuwen heen verteld, doen verslag van een ‘vertrouwen tegen beter weten in’, ‘en toch’-ervaringen. Meestal niet omdat de feiten daar aanleiding toe geven. ‘Het verstoorde leven’, dagboek van Etty Hillesum, is daarvan voor mij een heel sprekend voorbeeld.

Wat is het, dat maakt dat mensen tegen de schijn der feiten in durven vertrouwen, zich toevertrouwen? Naar mijn mening niet iets dat aan te leren valt, of op gezag van een of andere autoriteit aan te nemen. Ik kan het alleen beschrijven als een mysterieus innerlijk weten. Een weten dat van binnenuit kan opborrelen. Iets in mij heeft weet van de diepste waarheid dat “er niets kan misgaan”. Dat iets, daar heb ik bij vlagen zicht op. Ik ben nogal vergeetachtig en moet ik mezelf er regelmatig aan herinneren!

Wat zou het een ontspanning geven, een vrede, als ik er werkelijk van doordrongen zou zijn dat “er niets kan misgaan”. Dan zouden alle angst en verkramping oplossen. Wat zou dat veel betekenen voor mijn gaan en staan in de wereld, voor hoe ik me verhoud tot en wat ik kan betekenen voor anderen, voor het geheel.

Vertrouwen valt niet aan te leren of te bewerkstelligen, maar ik kan me er misschien wel voor openen.