
Een diep ontroerend liedje van zanger/songwriter Miten, over het uiteindelijke. Met zoveel eenvoud en tederheid gezongen. De vergankelijkheid van het leven wordt hier geplaatst in een ‘heilige ruimte’. We komen en gaan, worden geboren uit, gedragen door en mogen uiteindelijk rusten in moeder Aarde. Wat mij aanspreekt is de nederigheid en tegelijk de grootsheid die uit de tekst spreekt. Groots en onvergankelijk is de liefde die we geleefd hebben….