Met Hart en Ziel Thuiszingen!
Zolang we fysiek niet bij elkaar kunnen komen voor maandelijks ‘Met Hart en Ziel zingen’ in de kapel in Laren, maak ik wekelijks een video met twee ‘live’ ingespeelde/ingezongen mantra’s. Zodat, wie wil, thuis mee kan zingen. De bestanden kun je onder de naam ‘Met Hart en Ziel Thuiszingen’ vinden op de pagina Nieuwsbrief van deze website.
Stilte Zingen
Als we van binnenuit zingen, vanuit stilte, in alle eenvoud en zonder iets te manipuleren, zal daarin onze diepste stem klinken, de fluistering van onze ziel…
Een hele dag ‘Met Hart en Ziel zingen
De kapel Velthuijsenlaan in Laren
Ergens gaat een deur dicht en ergens anders gaat weer een nieuwe deur open….
Vanaf november 2015 organiseer ik met liefde ‘Met Hart en Ziel zingen’ in het Koorhuys te Eemnes. Een heerlijke plek om te zingen met alle faciliteiten die nodig zijn. De mogelijkheid om het Koorhuys te huren komt echter helaas met ingang van mei te vervallen. We moeten dus binnenkort naar een andere locatie uitwijken met onze zangbijeenkomsten.
Ik heb een andere fijne plek gevonden!
Bovenstaande foto’s geven een indruk van de sfeervolle, intieme kapel van de Vrijzinnige geloofsgemeenschap, aan de Velthuijsenlaan 17 in Laren. In 1917 is dit gebouw als muziek-atelier/concertzaaltje opgetrokken door het echtpaar Mossel, destijds beroemde musici. Later kwam dit monumentje in bezit van de Vrijzinnige Vereniging. De voormalige concertzaal, later dus kerkzaal, wordt nu voor allerlei passende activiteiten verhuurd.
Er is een mooie vleugel, een keukentje om thee te maken, een rolstoel-toegankelijk toilet, een (vergader)zaaltje, waar we thee kunnen drinken, en een royale tuin die allerlei mogelijkheden biedt. Parkeren kan probleemloos langs de hele Velthuijsenlaan.
Ondanks deze weelde kan de prijs van €10 voor onze zangavonden gelukkig ongewijzigd blijven (ja, zelfs in Laren!).
Voor mij was het met deze plek een beetje liefde op het eerste gezicht. Ik hoop dat mijn medezangers net zo enthousiast worden als ik ben.
Kom op 10 mei samen met mij de kapel zingend inwijden!
Maar eerst zingen we nog twee keer in ons fijne, vertrouwde Koorhuys, op 15 maart en 12 april.
Welkom!
Op Kerstmis ziek zijn. Juist op deze dagen jezelf terugvinden aan een ziekenbed…of bij een graf, of beide. Juist nu heel verdrietig zijn, of bang, of eenzaam. Is dat erg, erger dan op andere dagen? Zo beleef ik het niet.
Zo voelt het wél als ik het gevoel heb dat Kerst moet voldoen aan een ideaalplaatje. Dan is iedere afwijking van dat ideaal een drama.
Het leven komt zoals het komt, zonder rekening te houden met mijn agenda. Er valt veel minder te regisseren dan we soms denken. Me daartegen verzetten maakt de dagen zwaar. Juist ook de feestdagen.
Er is een soort natuurlijke stroom in dit jaargetijde, in de natuur, die me juist in deze donkerste tijd van het jaar beweegt naar inkeer, stilte. Ik denk dat ik daarom altijd al een soort verzet heb gevoeld naar ‘verplichte’ feestelijkheid en gezelligheid rond de feestdagen.
Toch is het niet voor niets dat mensen elkaar opzoeken. We komen juist nu graag bij elkaar rond een vuur of een kaars of een boom met lichtjes. Om het uit te houden in het donker: de schijn dat alles verloren is.
Dát is misschien voor mij wel de bedoeling van Kerstmis: dat ik de herinnering levend houd aan licht, al lijkt het verder weg dan ooit. Juist in een ziekenhuis, aan een graf, in eenzaamheid, onzekerheid of groot verdriet. En dat het precies daar…in die weerbarstige uithoeken van het leven, kan doorbreken.
Unieke bijdrage
Iedereen heeft een unieke bijdrage in dit leven en zou alle kansen moeten krijgen om zich te ontwikkelen naar eigen aard en talenten. Voor sommige jongeren is dat alles behalve vanzelfsprekend. Ik volg al een paar jaar de activiteiten van een Stichting Yabonga, die in Zuid-Afrikaanse townships hoopvolle resultaten boekt onder kansarme jongeren, door trainingen ter plekke en het financieel mogelijk maken dat jongeren doorstuderen.
Dit project wordt vanuit Nederland gesteund en mede gedragen door mensen die ik ken en wiens inzet en betrokkenheid ik zeer bewonder. Graag wil ik op mijn manier hieraan een bijdrage geven.
Yabonga Nederland
Yabonga Nederland ondersteunt Yabonga – Children & HIV/AIDS in Zuid-Afrika. Dit is een non-profit organisatie, werkzaam in 12 verschillende townships. Sinds 1998 steunt zij families en kinderen met HIV/AIDS in de townships van Kaapstad. In de loop der jaren is de focus breder getrokken tot kind- en jeugd ontwikkeling, inmiddels familie ontwikkeling. Zo’n 1000 kinderen (5-20 jaar) nemen deel aan de na-schoolse projecten. Yabonga streeft naar positief leven en een betere toekomst in families. Yabonga Nederland steunt speciaal de GAP studenten met een empowermenttraining en betaling van schoolgelden. Voor meer informatie kun je hier kijken.
Cd Zuiver Water
Vanaf december bied ik mijn cd ‘Zuiver Water’ (die ik in 2004 onder de naam Suzanne Michaels maakte), met eigen, Nederlandstalige luisterliedjes, aan in ruil voor een vrijwillige bijdrage aan het Yabonga-fonds. Op de maandelijkse avonden ‘Met Hart en Ziel zingen’ is het mogelijk de CD (zonder betalen) mee te nemen. Thuis kun je dan een bijdrage naar wens overmaken op de rekening van Yabonga.
Via deze link kun je de titelsong van de CD beluisteren.
Ik hoop op een mooie bijdrage voor de jongeren in Kaapstad!
Een privé-bijeenkomst zoals een jubileum, reünie, familiefeest, huwelijk, verjaardag, of een bijeenkomst van een organisatie, zoals een themadag of herdenking, winnen aan plezier, verbinding en saamhorigheid met een uur ‘Met Hart en Ziel zingen’. Met liefde verzorg ik zo’n zang-uur. Het programma van de liedjes stel ik met de opdrachtgever samen, afgestemd op de aard van de bijeenkomst en de mensen die verwacht worden. Of het plezier en de ontspanning van samen zingen nu voorop staan, of dat de vraag meer is naar verdiepend, meditatief zingen, we komen tot een mooi programma ‘op maat’.
Een ervaring:
“Voor onze familiedag heb ik Suzanne uitgenodigd om samen te zingen. We hebben een paar fijne mantra’s uitgekozen die zij op een prettige manier begeleidt met haar keyboard en met haar mooie, lichte stem inzet. Afhankelijk van het gezelschap (in ons geval een muzikale familie) gaat het zingen vanzelf en ontstaat er een gevoel van saamhorigheid, verbinding. Het is fijn om samen iets te doen en zingen schept een band en haalt soms onverwachte dingen naar boven. Het is best even wennen en je moet je durven openstellen maar dan is samen mantra’s zingen een bijzonder moment tijdens een drukke dag. Suzanne heeft een goed gevoel voor timing en is een fijn mens. Nodig haar uit en laat je verrassen!” (Hildegard)
Mail, als je meer informatie wilt, naar info@liedvanjouwleven.nl
Dit mens-zijn is een soort herberg.
Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied
want misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor iets anders…
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om je als raadgever te dienen.
(Rumi, 13-de eeuws Perzische dichter en wijze)
Deze tekst van Rumi draag ik de laatste tijd met me mee. Speciaal in deze decembermaand, waarin ik terugkijk op het afgelopen jaar. In mijn eigen leven het moeilijkste jaar ooit. Het jaar waarin ik, toen het nog maar pas begonnen was, mijn oudste dochter verloor. Het hele afgelopen jaar voelt als één lange dag. Of misschien beter gezegd: nacht.
Elke ochtend weer een nieuw bezoek..verwelkom ze allemaal gastvrij, zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die je hele huisraad kort en klein slaat.
Ik las: zo’n verlies ‘verwerk’ je niet, je overleeft het. Dat herken ik. Overleven is hard werken, rouwarbeid. Een menigte verdriet toelaten en de tijd nemen voor alle aspecten ervan. Toch zoveel mogelijk de basale dagelijkse dingen doen, en merken dat dingen soms best gaan en dan weer helemaal niet. Hulp leren vragen, voelen en aangeven en doen wat ik nodig heb. Ankers uitwerpen om mezelf verder het leven in te helpen. Balanceren tussen begrenzen en grenzen oprekken. Mijn verhaal steeds weer vertellen. Merken dat sommige verbindingen dit niet dragen en dat andere zich verdiepen. Luisterende oren zoeken en vinden. Oefenen in ontvangen, bij anderen leunen. Het verdragen van het verdriet en de gebrokenheid van anderen. Oefenen in alleen zijn met waar ik uiteindelijk toch zelf mee verder moet. Een omgang vinden met alle herinneringen: de verdrietige, spijtige, verbijsterende, en de vele fijne, mooie, dierbare….
Behandel dan toch elke gast met eerbied, want misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor iets anders.
Verlies is een grote leermeester in mijn leven. De grootste waarschijnlijk. Het maakt mij bewust van mijn leerlingschap. Wat weet ik nu werkelijk van het leven? Ik heb me te verzoenen met niet-weten. Durf ik er toch op te vertrouwen dat het leven (of ‘de hemel’) het goed met ons voor heeft? Hoop is: “openness to surprise”(David Steindl-Rast).
Ik voel me vaak gedragen. Door liefde, voorbij alle grenzen en vormen. Door wat groter is dan ik kan begrijpen. Door mensen die er onvoorwaardelijk zijn. Die willen luisteren. Of wandelen. Of zingen. Dichtbij, ook op afstand, in stilte. Met lichtjes, lieve gedachten, gebeden, beschikbaarheid, geduld. Door mensen voor wie ik zelf iets kan betekenen. Door de wolbollige gekkigheid van het hondje dat in mijn leven is gekomen.
’t Levenzijdank, want ik kan het niet alleen….