Zingen is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Zingen doen we van jongs af aan en van nature, allemaal. En zingen heeft zich in onze cultuur ontwikkeld tot een kunst, die tot grote vervoering kan leiden. Die kunst wordt beoefend door mensen die over muzikaal talent en een ontwikkelde, geschoolde stem beschikken. Zo wordt zingen iets voor een selecte groep. Mensen die menen niet aan de ‘voorwaarden’ te voldoen zingen liever niet mee als er in een gezelschap gezongen wordt, of doen mee met grote schroom. Het gekke is, dat ook ervaren zangers, die hun muzikale talent ontwikkeld hebben, die schroom voelen. Er hangt een grote bevangenheid rond zingen.
Komt het door onze door de media gedomineerde cultuur vol vocale competitie? Hebben we zingen exclusief tot podium-kunst gemaakt? Er lijkt een honger te zijn naar steeds meer gecompliceerde, uitzonderlijke prestaties, op zanggebied. Wie niet over voldoende talent meent te beschikken laat het wel uit het hoofd om zich in het openbaar te laten horen. Of wordt weinig zachtzinnig teruggefloten, met alle beschadigende gevolgen van dien.
Tegelijkertijd zie ik dat we in ons land een zang-lustig volk zijn, met talloze koren en zangcursussen. Op ieder niveau kan er in één of ander verband gezongen worden. Samen zijn we sterk. Het plezier van samen zingen, de saamhorigheid, wint het van de schroom.
We zijn met ons allen heel dorstig naar de emotionele vervoering die vocale muziek ons, naar onze verwachting, brengen zal. Die vervoering is echter veel dichterbij dan we dachten. Namelijk: bij ons eigen zingen. Met onze eigen stem, precies zoals die nu is! Onze eigen stem vertolkt ons eigen binnenste en wat daar nu leeft. Met onze eigen stem kunnen we echt contact maken met wie naar ons luisteren mag. Door te zingen komen we dichter bij onszelf, met onze pijn én onze vreugde. Onszelf en anderen toestaan vrijuit te zingen is heilzaam!
Het zingen terugveroveren op de exclusiviteit van de podiumkunsten. Voor zowel geoefende als onervaren zangers. Zodat de bevangenheid mag oplossen. Ons de heilzaamheid van eenvoud weer toe-eigenen, dat is mijn wens!